نحن بفداک یا زینب

هوالعزیز و هوالجمیل

نیمه های بعضی ماه ها بد جور آدمی را به هم میریزد. رجب المرجب را خیلی دوست دارم . هم به خاطر میلادهایش و هم به خاطر وفات دختر شاه عالمین. اصلاً دقیق که بشوی می فهمی زینب همه چیز دارد . زینب با خودش همه چیز می آورد. زینب همه را جمع می کند . زینب یعنی تمام آنچه که از یک نفر توقع داری . وقتی با مادر همراهش کنی می شود دختری به تمام معنا مادر . وقتی با حیدر همراهش کنی می شود سر تا پا ذوالفقار. وقتی با حسن همراهش کنی می شود خواهری کنار طشت . 

اما امان از وقتی که کربلایی اش کنی . می شود ارباً اربا . می شود مقطع الاعضاء . می شود خون خدا . می شود همان حسین . همان حسین ذبیح بالقفا.....

زینب به اینجا ختم نمی شود . باید از این جا به بعد راهی کوفه و شامش کنی . وقتی میرسد به کوفه باز میشود حیدر . باز میشود زهرایی که باید دفاع کند ار قامت ولایت . باز می شود حسین . 

وقتی به شام میرسد دیگر گریه امانت نخواهد داد . اینجا را باید سکوت کنی و بگذاری تاریخ خود برایت روضه بخواند . اینجا یعنی الشام الشام الشام ...

به اینجا که میرسی باید زانوی ادب بزنی تا گوش تو بشنود آنچه را باید بشنود و چشمانت ببیند آنچه را باید ببیند .

زینب را اگر فقط صبر بخوانی جفا کرده ای . اگر فقط استقامت بخوانی ظلم کرده ای . زینب را فقط باید زینب بخوانی ...همین ... فقط زینب